ولی غرب مدرن، ایرانیان را افسون کرد و کاخِ زجاجیِ اوهام خودبرتربینی‌های متکبرانۀ آنان‌را درهم فروریخت و به‌جای آن بنایی مستحکم از خودکم‌بینی و نوخواهی همراه با شگفت‌زدگی و تحیر بنیان نهاد. پرکردن شکاف عقب‌ماندگی و پیشرفت درگرو گام‌نهادن در مسیر نوسازی تلقی شد و زان‌پس، ایرانی‌جماعت، چندین‌وچندمرتبه کوشش‌های نوسازانه‌ای را به‌منصه ظهور رسانید که هرکدام از آن‌ها، واژگان، مضمون‌ها و مفهوم‌های ویژۀ خود را به‌همراه آورد؛ پدیداری که «پروژه‌های ناتمام» نام دارد.