سریال سووشون محصول نماوا با پایان فصل اول توانست نظرات نحله های مختلف فکری را به خود جلب کند و اغلب در یک نقطه که اقتباس دقیق رمان سیمین دانشور بود، متفقالقول بودند و حالا کنجکاوی ها برای تماشای فصل دوم این سریال بیشتر شده.
به تازگی روزنامه ۸۳ساله کیهان-که بعد از اطلاعات، قدیمی ترین روزنامه در حال چاپ است- در نگاهی به سریال سووشون نوشت: سینما سینماست و ادبیات هم ادبیات. پس باید پذیرفت که فیلمساز حق انعطاف و مانور قدرت خلاقه خود را دارد ولی در همین حال، بایستی تا آنجا که باید وفادار به متن باشد چرا که خودش انتخاب کرده تا «اقتباس» زمینه کار او باشد؛ این رویکرد هم جنبه فنی دارد و هم اخلاقی.
این روزنامه ادامه داد: درباره سریال «سووشون» میتوان گفت نرگس آبیار در حد بضاعت و امکانات خود، موفق به این امر-اقتباس صحیح- شده است و اتفاقاً به نظر میرسد وفاداری او به متن، گاهی دست او را هم بسته و در بخشهایی از سریال ما شاهدیم که حتی اتمسفر آشنای فیلمساز و میزانسنهای او متاثر از متن سیمین دانشور است.
کیهان خاطرنشان ساخت: نرگس آبیار در طراحی صحنه و انتخاب لوکیشن، توان بسیاری گذاشته و فضای داستان رمان را به شکلی ملموس کرده است. فیلمبرداری در بافت تاریخی شیراز انجام گرفته و با بهرهگیری از مکانهای واقعی و نیز تلاش برای ترسیم فضای اجتماعی و سیاسی دهه ۱۳۲۰. تغییر ساختار روایت خطی رمان با استفاده از فلاشبکها و پردازش خاطرات زری، و عمق و پیچیدگی بخشیدن به روایت، اینکه شخصیت مراد و سودابه هندی پررنگتر و خلق زاویه دیدی نو به روایت، برای ارتقای غنای دراماتیک و البته وجوه مخاطبگرا صورت میگیرد.
این رسانه باسابقه با اشاره به اهمیت کار پلتفرم نماوا در اقتباس از رمان شهیر ایرانی نوشت: بدیهی است که انتخاب سووشون به عنوان منبع اقتباس، ریسک بالایی در خود داشت و شجاعت خارقالعادهای میطلبید و اینکه تولیدکنندگان چگونه بتوانند از مرز باریک و برنده و خطیری اینچنین، با دقت و کاربلدی، به سلامت بگذرد، کار مهمی بوده که به سرانجام رسیده.
